głowy górnej
Encyklopedia PWN
tradycyjna nazwa sztuki Suzjany (ob. Chuzestan) i Elamu właściwego ze stolicą w Anszan.
część w. Dunajská Lužná, ok. 10 km na południowy wschód od Bratysławy.
otorynolaryngologia
dział medycyny klinicznej zajmujący się diagnostyką i leczeniem chorób uszu (otologia), nosa (rynologia), gardła i krtani (laryngologia), także diagnostyką i leczeniem zaburzeń słuchu (audiologia), zaburzeń głosu i mowy (foniatria), zaburzeń równowagi (otoneurologia);
[gr. oús, ōtós ‘ucho’, rhís, rhinós ‘nos’, lárygx ‘krtań’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
porażenie dziecięce nagminne, choroba Heinego–Medina, poliomyelitis, polio,
med. porażenna choroba zakaźna, gł. dzieci;
protoma
element dekoracyjny w architekturze i plastyce, w formie przedniej (lub górnej) części ciała lub głowy zwierzęcej (często fantastycznej) albo ludzkiej;
[gr.],
